Schilderen

Kijk en zie wat je er in wilt zien. 

Van de tekeningen op de lagere school herinner ik me een tribune vol mensen die tijdens de Olympische Winterspelen in Grenoble naar het ijshockey zitten te kijken. Ik begon heel braaf en perfectionistisch stuk voor stuk de contouren van ieder individu te tekenen. Onbegonnen werk.

Jaren later heb ik nog wel eens een poging gewaagd om aan de hand van een boekje me te ontwikkelen in figuratief te tekenen. Het was niet goed genoeg en werd door mezelf afgekeurd.  

In juni 2016 ging ik naar een workshop intuïtief schilderen. Dat was een openbaring voor me. Naast het machtige gevoel dat er iets nieuws ontstond, kleuren zich mengden tot een nieuwe identiteit en vormen zich naadloos in vormeloosheid liet samenvoegen, ervoer ik in het begin angst om met een kwast verf het maagdelijke wit te besmeuren. Het gevoel van beheersing overheerste de beklemmende bangheid al snel. De controledrift probeerde nog om me te dwingen ook het laatste stukje wit te moeten schilderen, maar heel bewust koos ik ervoor om niet toe te geven aan het moeten. 

Het resultaat is voor mij nog steeds een vingerwijzing dat het niet allemaal bedacht moet zijn en dat mijn intuïtie zich mag uitleven.

Ik zag dat het mocht en besloot mijn creatieve uitingen te wijden aan de abstractie.