Negen jaar verder

De datum van 13 november blijft toch een speciale. Op die datum van het jaar 2014 belde de chirurg van het EMC mijn vrouw met de mededeling dat de operatie achter de rug en geslaagd was. De door een bacterie zo goed als weggevreten hartklep in mijn aorta was vervangen door een mechanische klep die het voor 100% deed.
En vandaag vieren we dus dat hij het al negen jaar nog steeds 100% doet.

Onderstaand een inmiddels best wel oud filmpje over de productie van kunstkleppen. Indrukwekkend proces en dankbaar dat het kan.

Dat de productie van carbon een enorme ecologische voetafdruk achterlaat, praat ik maar goed door te stellen dat dit grotendeels veroorzaakt wordt door de overmatige productie van carbon voor niet medische doeleinden. De eerste klep werd eind jaren zeventig vervangen, dus zo heel lang was er in 2014 nog geen overlevingskans op bacteriële endocarditus. Ik ben er nog steeds enorm blij mee.

Zo’n klep bestaat uit carbon (het zwarte gedeelte) en de kunstvezel Dacron, ook wel bekend als PET oftewel Polyethyleentereftalaat, wat de mogelijkheid biedt om hem in een ader vast te maken.