Top 3
Er wordt van mij een Jan’s vakantieboeken top 3 verwacht. Van iemand die me attendeert op ‘De schaduw van de wind’ kan ik zo’n vraag wel hebben. De vraag beantwoorden is wat anders.
Allereerst zal ik de vraag moeten begrijpen. En anders dan bij face to face vragen is het nu eenmaal onmogelijk om bij een per e-mail gestelde vraag even snel te checken wat de bedoeling is. Voor je het weet zijn we drie mailgangen verder en is de vakantie voorbij. Een vertraging van een half uur of zelfs een dag brengt slechts uitstel. Want ook de vertrektijd van een retourvlucht na een al dan niet meer of minder decadente vakantie is onbehoorlijk werkelijk.
Van uitstel komt afstel is mij geleerd, dus de betekenis van de vraag zal geinterpreteerd moeten worden. Ik zie enkele mogelijkheden.
- Het gaat om boeken voor de vakantie, wat kan impliceren dat het werk mag zijn van auteurs die niet in aanmerking kwamen of zullen komen voor de Nobelprijs voor de Literatuur. Bedrukt papier dat lekker wegleest, waarbij je je reisgezelschap en de tijd dat je al in de zon zit vergeet. Een Baantje met Hollandse kneuterigheid of, zeker als je op een warm eiland zit, de natte sferen van het Britse platteland proeven in één van de vele boeken van Dick Francis. Als je nat gras wilt ruiken, moet je een Francis lezen.
- Een andere mogelijkheid is dat je wilt weten wat ik zou lezen in mijn vakantie. Dat is echter vrij onvoorspelbaar. Mijn strategie om te komen tot een verpakbaar en leesbaar stapeltje vakantieboeken is redelijk eenvoudig. Ik stap de bibliotheek binnen, ga de rijen langs,
sla pictogram 1 over, let vooral op pictogram 2 en 3. (Hoewel een familieroman die ik vroeger ooit gelezen heb me wel bijgebleven is. De goede aarde van Pearl Buck. Bij het checken van de naam zie ik dat zij de eerste vrouw was die de Pulitzerprijs won. Ik durf 
niet te zeggen of het (gepubliceerd in 1938) nog leesbaar is, maar ik zet hem wel op mijn lijst Nog te (her)lezen. Ik vraag me nu af of dat boek vandaag de dag wel het etiket familieroman zou ontvangen. Mogelijk wordt het gezien als een boek ‘waar je diep over na moet denken’, of als sociale roman.) Pak een boek van het schap, lees de eerste paar zinnen en ik weet of het een boek voor mij is of niet. - De derde interpretatie van de vraag ligt in de sfeer van paniekerigeheid. “Er zijn nog zoveel boeken die ik wil lezen, dus stop met het noemen van boeken want ik kan er maar drie meenemen.” En in paniek ben je geneigd de keus aan een ander te laten, een vorm van gelaten gemakzucht.
Hoe dan ook, ik noem je drie boeken.
- Het verslag van Brodeck – Philippe Claudel
Gisterenmorgen uitgelezen. Gelezen op aanraden van een collega zanger. Een indrukwekkend boek, sferen à la Franz Kafka, een strakke openingszin “Mijn naam is Brodeck en ik heb er niets mee te maken.” Een trieste topper. - De wijde hemel – Alice Sebold
Een vertaling van The lovely bones dat boeit vanwege de bijzondere invalshoek. Een vermoord meisje vertelt vanuit de hemel wat er verder gebeurt nu zij er niet meer is. Bizar en ontroerend. Nu lezen voorkomt in ieder geval dat je de uit te brengen film eerder zou zien dan de letters van het boek. - Wolkenatlas – David Mitchell
Ik heb me laten vertellen dat dit een bijzonder, lezenswaardig boek is, maar ik heb het nog niet eens in handen gehad, laat staan gelezen. Aangezien dat geen voorwaarde was bij het samenstellen van deze top 3 durf ik je dit wel als keuze op te dringen.